Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku:
Data orzeczenia: 11 grudnia 2014 r.
Skład: 3 sędziów
Sygnatura akt: III SA/Gd 822/14
Fragment uzasadnienia:
Nieprawomocne!!!
Bardzo ciekawe orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, które doskonale pokazuje, że pomoc społeczna to dziedzina prawa , w której bardzo często wykładnia literalna przepisów powszechnie obowiązującego prawa ustępuje miejsca, wykładni systemowej czy też funkcjonalnej.
W wielkim skrócie opisując mądre tezy zawarte w uzasadnieniu do w/w wyroku, Wojewódzki Sad Administracyjny w Gdańsku, przy rozstrzyganiu czy przychód ze sprzedaży mieszkania, który następnie w całości zostaje przeznaczony na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych nakazuje uwzględnić przepisy zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym w szczególności art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a, art. 21 ust. 1 oraz art. 22 tej ustawy.
Konsekwencją sięgnięcia po przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są ustalenia, zgodnie z którymi to, jeżeli strona zbywając mieszkanie / dom zakupuje jednocześnie mieszkanie / dom, zaś transakcja nie powoduje uzyskania jakichkolwiek korzyści majątkowych, swoje skutki przejawiając jedynie w zmianie miejsca zamieszkania, nie należy tak uzyskanych (na chwilę jedynie) środków traktować jako dochód w rozumieniu art. 8 ust. 3 ustawy o pomocy społecznej, a co z tym nierozerwalnie związane, środków tych, nie należy rozliczać proporcjonalnie w okresie następnych 12 miesięcy, w myśl postanowień art. 8 ust. 11 ustawy o świadczeniach rodzinnych.
Jak wyjaśnił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku:
„(…) Sądowi orzekającemu w niniejszej sprawie znana jest linia orzecznicza sądów administracyjnych, zgodnie z którą pod pojęciem dochodu rozumieć należy wszelkie dochody bez względu na tytuł i źródło ich uzyskania, z wyłączeniem odliczeń i pomniejszeń enumeratywnie w przepisach wymienionych (art. 8 ust. 3 i 4 u.p.s.) oraz, że wskazane w ustawie wyjątki nie przewidują wyłączeń jakiejkolwiek grupy przychodów z tego tylko tytułu, że nie podlegają one opodatkowaniu (por. np.: wyrok NSA z dnia 9 czerwca 2010 r. sygn. I OSK 322/10, lex 595343, wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 lipca 2008 r. sygn. I SA/Wa 158/08, lex 509612, wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 26 stycznia 2010 r. sygn. II SA/Bd 1049/09, lex 559698, wyrok NSA z dnia 18 marca 2009 r. sygn. I OSK 1461/08, lex nr 580351, wyrok WSA w Gdańsku z dnia 23 stycznia 2008 r. sygn. II SA/Gd 763/07, lex 501347). Jednak przeciwko tej linii orzecznictwa przemawia zarówno wykładnia językowa, systemowa, jak i funkcjonalna (celowościowa).”
Choć argumentacja zawarta w uzasadnieniu wyroku (w mojej skromnej ocenie) w całości zasługuje na uwzględnienie, to jednak pracownikom Ośrodka Pomocy Społecznej odradzam stosowanie wykładni systemowej bądź funkcjonalnej (celowościowej), odwołując się do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W tym miejscu wyjaśnię, że o ile sądy podlegają jedynie ustawie, o tyle stanowisko Ministerstwa bądź Wojewody nie musi aprobować argumentów przytoczonych w uzasadnieniu omawianego wyroku.
Formułując niekorzystne dla strony rozstrzygnięcie w powyższym zakresie, warto jednak zaznajomić stronę z aktualnie kształtującym się stanowiskiem judykatury, co z pewnością uchroni naszych klientów przed czysto literalnym odczytywaniem przepisów ustawy o pomocy społecznej.
Stan prawny na dzień: 1 kwietnia 2015 r.
